Helaas, de hoogte doet Kim niet veel goed. Hoewel de landschappen prachtig zijn en de uitzichten fenomenaal, voelt Kim zich beroerd en misselijk. Typische symptomen van een milde hoogteziekte.

We zijn vandaag vanuit Arequipa afgereisd naar Puno, een havenstadje aan het Titicacameer op 3800m hoogte. Al bij het verlaten van De Witte Stad begonnen de symptomen van sorocho op te spelen bij Kim, beginnend met een lichte hoofdpijn, eindigend in duizeligheid en een algeheel lamlendig gevoel. Mij blijven deze ziekteverschijnselen gelukkig bespaard, al merk ik wel dat ik bij de kleinste inspanning al buiten adem raak door de ijle lucht.

Puno ligt aan het Titicacameer, wat het ook zijn bestaansrecht geeft. Niet alleen het toerisme is een belangrijke inkomstenbron, ook de visserij en de handel met het aan de andere oever gelegen Bolivia zorgt voor het nodige brood op tafel. Terwijl Kim onder de wol ligt, ga ik de stad verkennen. Ik loop naar de centrale markt, wat op zich al een belevenis is. De 'Calle de Carne' (vleesstraat) is de basis van de slagers die hun verse geslachte varkens, alpaca's en runderen open en bloot op hun kraampjes uitstallen. De 'Calle de Verduras y Frutas' (Groente- en Fruitstraat) is het thuisfront van de groentemannen, terwijl zich op de tweede verdiepingeen tandarts, de schoenmakers en de juweliers bevinden. Ik neem plaats op een versleten krukje in de 'Calle de Jugos' waar ik een heerlijke ananassap bestel en aan de praat raak met de bejaarde dame in het sappenwinkeltje. Haar worteltjes zijn het meest zoet van de hele markt. Ik vraag maar niet door wat daar de dubbele betekenis van is...

Voor Kim koop ik een borstel (1 Sol - €0,25) en voor de families die we op het Titicacameer gaan bezoeken een grote zak groente voor 5 Sol. Bij de Chinees op de hoek bestel ik arroz chaufa para llevar, gebakken rijst om mee te nemen, maar eenmaal terug in het hotel blijkt Kim niet al te veel trek te hebben. Helaas ook een van de symptomen van hoogteziekte.

De komende dagen doen we rustig aan. Kim moet even acclamatiseren, en ik kan ook wel een rustdag gebruiken. Gelukkig zijn er nog vele bladzijdes in mijn boek ongelezen, staan er genoeg liedjes op de iPod en beschikt het hotel over internet.